Typ osławski

Na zachód od wysokiego działu, w dolinie Osławy i Osławicy wytworzył się odmienny typ cerkwi, zwany wschodniołemkowskim lub osławskim. Są to świątynie na planie podłużnym, w których każda z trzech części nakryta jest dzwonowatym dachem zwieńczonym cebulastym hełmem z pseudolatarnią. Budynek świątyni jest zrębowy i tradycyjnie trójdzielny. Nawa zdecydowanie najszersza, dominuje wielkością nad babińcem i sanktuarium ale jej zrąb jest takiej samej wysokości.

 
Wszystkie trzy części przykryte są zwykle dachem dwuspadowym o jednej wspólnej kalenicy, na której nadbudowane są trzy lub cztery niewielkie wieżyczki zwieńczone cebulastymi hełmami. Przed babińcem często dostawiano niewielki przedsionek czyli kruchtę. Wieża, dzwonnica stoi osobno, jest konstrukcji słupowej, oszalowana deskami. Przekryta dachem namiotowym, zwieńczona jest hełmem, podobnie jak wieżyczki cerkwi. Do dzisiejszego dnia zachowały się jedynie cerkwie tego typu w Komańczy, Rzepedzi (1824) oraz Turzańsku.

Źródło: 
Bieszczady, Przewodnik, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", "Bosz" Sp. z o.o., Pruszków - Olszanica 1992
Grzesik W., Traczyk T., Beskid Niski przewodnik krajoznawczy. Od Komańczy do Bartnego, Wydawnictwo Stanisław Kryciński, Warszawa 1992.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...