Typ mieszany



W dolinie Osławy i Osławicy oraz w górnym biegu Wisłoka spotykamy cerkwie w typie pośrednim pomiędzy osławskim a zachodniołemkowskim. Są to cerkwie drewniane o konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowane deskami. Choć są trójdzielne, babiniec nie jest wyodrębniony w bryle, za to sanktuarium jest wyraźnie węższe. Cały budynek przykryty jest dachem o jednej kalenicy (czasem o dwóch, ponieważ sanktuarium bywa niższe), na nim nad nawą i częścią ołtarzową nadbudowane są małe wieżyczki o podstawach ośmiobocznych, jak zwykle zwieńczone cebulastymi hełmami.


Nad babińcem zbudowana jest niewielka, ale wyraźnie najwyższa czworoboczna wieża przekryta dachem namiotowym i baniastym hełmem. Opiera się ona konstrukcyjnie nie na ziemi lecz na ścianach babińca. Formę tą można uznać za pośrednią: dominująca wysokością wieża nad babińcem świadczy o wpływie typu zachodniego, zaś jednokalenicowy dach z nadbudowanymi wieżyczkami przypomina typ osławski. Cerkwie tego typu oglądać możemy w Radoszycach i Wisłoku Wielkim. Podobna jest też cerkiew w Zawadce Rymanowskiej ale w niej wieża jest nie nad babińcem, lecz nad przedsionkiem. 

Źródło: Grzesik W., Traczyk T., Beskid Niski przewodnik krajoznawczy. Od Komańczy do Bartnego, Wydawnictwo Stanisław Kryciński, Warszawa 1992.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...